Μ' ένα χαμόγελό σου, να ζεσταίνεται η καρδιά μου...
Μ'ένα σου βλέμμα, να διαπερνάς όλο το είναι μου. Από τους πιο φωτεινούς μου κήπους, μέχρι τα πιο σκοτεινά μου μπουντρούμια...
Μ' ένα σου χάδι, ν' ανατριχιάζεις το κορμί, το μυαλό κ η ψυχή μου...
Με μια αγκαλιά να ξεκλειδώνεις το πιο απόρθητο δικό μας κάστρο, εκεί να αν-οίκω, εκεί να αν-οίκεις...
& τώρα πέσμου, ... αν αυτά δεν είναι οι πιο ανεκτίμητες αξίες στη ζωή, τότε τί είναι;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πώς ένιωσες, διαβάζοντάς το ;