Ένας χρόνος ΑΘΗΝΑΡΑ... πέρασε κ όλας ένας χρόνος !
Από την μία λέω « Μα πότε πέρασε ένας χρόνος;;;» , από την άλλη … «Συγνώμηηηηηηηηη, πριν ένα χρόνο ήμουν σε εκείνη την «ξένη» ασήκωτη ζωή;»…
Έχω τόσα να θυμηθώ από τα πρώτα 34 (πφφφ) χρόνια της ζωής μου, και –σχεδόν- όλα τους τόσο επώδυνα…Κυρίως ότι δεν ήμουν ΕΓΩ παρούσα στην ζωή μου.
Και αυτό είναι και το πιο ασυγχώρητό μου. Ασυγχώρητο από μένα σε μένα.
Όλοι ξέφρενα ανεξέλεγκτοι επιβήτορες στην δική μου ζωή με έκδηλη διάθεση καπηλείας-ενσυνείδητα ή υποσυνείδητα …
Ο ένας τράβαγε από δω και ο άλλος από κει... και εγώ λάστιχο να αντέχω χωρίς …φανερό σημείο θραύσης… εκτός του ότι όλο και «φάρδαινα» !
και άντεχα, άντεχα, άντεχα γιατί .. «έπρεπε» να είμαι το «καλό παιδί», να προλαβαίνω και να εξυπηρετώ άρτια, αλλά ποτέ επαρκώς… κάθε ανάγκη των άλλων... για να με «αγαπάνε»!
Έτσι πορεύτηκα μέχρι τα 34 μου.. προστατεύοντας (τους άλλους και μόνο) , ξεσκίζοντας εμένα, θυσιαζόμενη σε βωμούς που, όχι μόνο, δεν μου άξιζαν, αλλά δεν μου ανήκαν καν, γεμάτη ενοχές θεωρώντας ότι δεν ήμουν ποτέ «αρκετή» για τους άλλους και σκορπώντας τα πιο όμορφά μου για να πατήσουν με τα λασπωμένα άρβυλά τους πάνω μου. Α! τα τελευταία δε, μου τα παρουσίαζαν για τριανταφυλλένια γοβάκια που τους στένευαν παράλληλα!
………….. και εγώ πού; Για μένα ποιος; Για μένα τι;
Σβούρα! Λαβύρινθος! Κυκεώνας! … μια βαλτώδης χοάνη που σε τραβάει μέσα της, αργά και βασανιστικά...…………..και μετά.. πάτος!
!Κατάθλιψη !
Με ενάμιση τόνο βάρος στο σώμα (!) και αμέτρητους στην ψυχή… σερνόμουν μέσα σε λάσπες και βουρκόνερα, για τουλάχιστον 3 χρόνια θεωρώντας ότι προφανώς έχοντας κάνει το ένα λάθος πίσω από το άλλο, δεν μου αξίζει και τίποτα καλύτερο…
ΛΑΘΟΣ !ΛΑΘΟΣ ! ΛΑΘΟΣ!
Όσα λάθη και αν έχεις κάνει, όσο στραβά, όσο χάλια και αν έχεις καταφέρει να τα κάνεις… είναι δικός σου λογαριασμός, τον πληρώνεις ΟΛΟ μόνος/η σου και δεν αφορά ΚΑΝΕΝΑΝ!
Κανείς δεν δικαιούται να έχει άποψη.. γιατί κανείς δεν ξέρει.
Μπορώ να σου λέω ατέλειωτες ώρες για το πόσα λάθη έχω κάνει κατά του εαυτού μου. Πόσο δεν τον αγαπούσα. Πόσο δεν τον εκτιμούσα. Πόσο δεν τον υπολόγιζα.
Αλλά δεν έχει έννοια.
Γιατί Η ΖΩΗ ΚΥΛΑΕΙ και μαζί της οφείλεις, απέναντί στον εαυτό σου, να κυλάς και εσύ… Και να ξεπλένεις ό,τι σε βρωμίζει.
Και ξημερώνει η 19η Φεβρουαρίου 2017 !
Μη έχοντας ακόμα συνειδητοποιήσει τί κάνω και πόσα @@ έχει αυτό που κάνω… θεωρούσα ότι άλλαζα πόλη διαμονής.
ΧΑΧΑΧΑΧ! Πόσο χαζή υπήρξα…
Δεν θα την ξεχάσω ΠΟΤΕ αυτή τη μέρα ! ΠΟΤΕ !
Από ‘κείνη την μέρα λοιπόν… σταδιακά και με πολλή, αλλά όχι ψυχοφθόρα αυτή τη φορά, προσπάθεια, με τους μονα-δικούς μου ανθρώπους πάντα στο πλάι μου, άρχισα –και συνεχίζω- να μεταμορφώνομαι σε αυτό που μου αξίζει. Σε αυτό που στον καθένα αξίζει : να είναι ο εαυτός του ΚΑΙ να είναι αποδεκτός και αγαπητός για αυτό ακριβώς που είναι !
Ένα πλάσμα που χαμογελάει πλατιά , και όχι μόνο με το στόμα. Αλλά κυρίως με τα μάτια ! Πάντα δοτική (δεν αλλάζει ο άνθρωπος.. ), μα όχι σκορπισμένη.
Ένας ολόκληρος (και ας έμεινα «μισή» !) άνθρωπος που ξέρει να αποδέχεται τον εαυτό του, αλλά και τα λάθη, τα πάθη, τις ανασφάλειές του, τους φόβους του, τα «θέλω» & τα «δεν θέλω» του, τα «αντέχω» και τα «δεν αντέχω» του.
Μια γυναίκα που ξέρει να αγαπάει και να δίνει (εκεί που αξίζει), γνωρίζοντας όμως και πόσο της αξίζει να αγαπηθεί και να πάρει (επειδή της αξίζει!).
Τέλος, θα σου πω ότι βαφτίστηκα «Σπυριδούλα» σαν την γιαγιά μου, στα παιδικά μου χρόνια, στο σπίτι και ο οικογενειακός περίγυρος με φώναζαν «Λίνα», στο σχολείο και αργότερα στο Πανεπιστήμιο συστηνόμουν «Σπυριδούλα», υπήρξα και «Σπυ» & μετά έγινα η «Spykou» … Χάσιμο από μόνο του, ναι;;;
Ποια ήμουν από όοοολες αυτές;;; ΚΑΜΜΙΑ !
Ήμουν για τον καθένα αυτό που τον βόλευε και με αποκαλούσε όπως με φαντασιωνόταν για να καλύψω την εκάστοτε ανάγκη του.
Πλέον, είμαι αυτή που έχτισε ΜΟΝΗ ΤΗΣ, από τα συντρίμμια της, με πόνο και δάκρυα, αλλά κυρίως ΠΕΙΣΜΑ και ΔΙΑΘΕΣΗ ΓΙΑ ΖΩΗ, αυτό που ΕΠΕΛΕΞΕ να είναι σήμερα.
Γιατί η ζωή δεν έχει αδιέξοδα ! Έχει μόνο ΕΠΙΛΟΓΕΣ ! και είναι στο χέρι σου να τις δεις και να αρπάξεις την πιο υγιή για ΣΕΝΑ !
Ε .. τώρα πια, στις 19 Φεβρουαρίου 2018, σου λέω:
Είμαι η ΣΠΥΡΙΔΟΥΛΑ ΠΟΥ ΕΧΩ ΕΠΙΛΕΞΕΙ ΕΓΩ να είμαι
και
ΣΗΜΕΡΑ ΣΥΜΠΛΗΡΩΝΩ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΖΩΗΣ !
Υ.Γ. (1) Αν είσαι κάπου που δεν σε κάνουν να χαμογελάς, που ανοίγει η αγκαλιά τους και νοιώθεις … πάγο, που δεν νοιώθεις αποδεκτός/η –όπως ΕΣΥ χρειάζεται να νοιώσεις τον όρο «αποδοχή»-, τότε ΣΗΚΩ ΚΑΙ ΦΥΓΕ ΤΡΕΧΟΝΤΑΣ ! Δεν φταις εσύ, φταίει που έχεις να κάνεις με ανθρώπους στερημένους και στερητικούς ! Τρέχα και ΜΗΝ ΚΟΙΤΑΣ ΠΙΣΩ ΣΟΥ!
Υ.Γ.(2) Μην στηρίζεσαι ΠΟΤΕ, ελπίζοντας την εξυγίανσή σου, σε αυτούς που σε έφεραν στην θλιβερή αυτή κατάσταση που είσαι. Ηδονίζονται σαδιστικά-ενσυνείδητα ή υποσυνείδητα- πάνω από το γδαρμένο κουφάρι σου που ακόμα σπαρταράει, ποντάροντας σε σένα, το δόλιο !
Υ.Γ. (3) Η ζωή σου δεν τελειώνει ούτε με ένα, ούτε με δύο, ούτε με χίλια εννιακόσια ογδόντα δύο λάθη ! Σταμάτα να αυτομαστιγώνεσαι ! ΣΗΚΩ ΠΑΝΩ Τ Ω Ρ Α και προχώρα!
Ακόμα και αν η καρδιά σου είναι κουρασμένη, έχεις τα πόδια σου. Ξεκίνα την νέα σου πορεία, έστω και με τα πόδια και η καρδιά θα ακολουθήσει !
Υ.Γ.(4) Κάθε μέρα που ανοίγεις τις ματάρες σου είναι μια άγραφη σελίδα που μπορείς να την μουτζουρώσεις ή να την γεμίσεις με ήλιους, ουράνια τόξα και καρδούλες ! ΕΣΥ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙΣ !
Υ.Γ.(5) Αν νομίζεις ότι δεν μπορείς να ξεφύγεις από τον ιστό της αράχνης… πήγαινε στον καθρέφτη σου, κοίτα βαθιά μέσα στα μάτια σου και ρώτα φωναχτά : Θέλω;;; Σου λέω υπεύθυνα : Αν θέλεις, ΜΠΟΡΕΙΣ !
Δεν έχεις ιδέα τί μπορείς να καταφέρεις, μέχρι το να το προσπαθήσεις σαν θηρίο σε κλουβί, να είναι η μόνη σου επιλογή !
Υ.Γ. (6) Μόνο όταν αγαπήσεις και αποδεχτείς πλήρως τον εαυτό σου, θα βρεις ανθρώπους που ΜΠΟΡΟΥΝ και ΘΕΛΟΥΝ να σε αγαπήσουν. Κανείς δεν θα σε αγαπήσει, αν πρώτα ΕΣΥ δεν έχεις γίνει αξιαγάπητος/η – και αξιαγάπητος είσαι όταν αγαπάς εσύ τον εαυτό σου ! Είσαι;;; !
Υ.Γ. (7) Αν αναρωτιέσαι γιατί «ξεβρακώθηκα» τόσο, είναι γιατί δεν υπήρξα ποτέ κρυψίνους, γιατί θεωρώ ότι τα καλά νέα είναι για να μαθαίνονται και για να σου αποδείξω ότι οι πλέον δυνατοί είναι αυτοί που έχουν υπάρξει οικτρά αδύναμοι. ΟΛΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΑΝ ΤΟ ΘΕΣ. Το θες;;;;;;
Υ.Γ.(…2018) Αν κατάφερες να φτάσεις μέχρι εδώ, διαβάζοντας όλο το κείμενο, ΕΙΣΑΙ ΗΡΩΑΣ… οπότε σκέψου μέχρι πού αλλού μπορείς να φτάσεις !!!
